CONSORCIO
O retablo maior, duns 3,5 metros de alto, está situado no muro da cabeceira da igrexa. Na parte superior central destaca a imaxe da patroa, Santa Mariña, acompañada por San Isidro Labrador á súa dereita e San Roque á esquerda. No corpo inferior sitúase no centro a imaxe de Santa María da Inmaculada, á súa dereita o Sagrado Corazón e á esquerda a Virxe do Carme. Estas dúas tallas non corresponden a este retablo, pola súa datación histórica e polas medidas das mesmas, moi superiores ao resto.
Os problemas de soporte
A arquitecta da Oficina Técnica do Consorcio de Santiago que coordina este proxecto é Idoia Camiruaga. Explica que "o retablo atópase nun deficitario estado de conservación, nun proceso de degradación activo".
"Presenta problemas de ancoraxe, con alteración de materia e perda de soporte en diversos puntos. Hai gretas e separación entre as pezas estruturais como consecuencia dos movementos naturais da madeira e a oxidación do soporte, por estar en contacto con cravos envellecidos", indica a arquitecta.
Ante esta situación, e tal como salientan os restauradores, "é importante estabilizar estruturalmente o retablo e consolidar o soporte, prevendo o posterior ataque de insectos xilófagos que o destrúen. No futuro cómpre manter estables as condicións ambientais de humidade e temperatura de cara a garantir un bo estado de conservación do conxunto".
Debido á existencia de perdas de soporte, contarase coa axuda dun carpinteiro que ensamble de novo as pezas e reintegre zonas localizadas mediante reposición de madeira nova, en particular de carballo ou de teca. "Primeiro desinsectarase a madeira do retablo e de cada unha das tallas de modo preventivo. E levarase a cabo unha limpeza superficial de po e sucidade. Logo eliminaranse todos os elementos inútiles que foron colocados en intervencións anteriores como o cableado da instalación eléctrica antiga, cravos e ancoraxes que xa non cumpren a súa función", explica o restaurador Andrés Martínez.
Recuperarase a policromía orixinal do conxunto
O retablo e as diferentes esculturas que o compoñen foron repintados en períodos diferentes e ocultan a capa de policromía e os dourados orixinais. Por outro lado, de xeito xeneralizado, hai acumulación de sucidade na superficie, que en casos concretos está adherida. Destaca en particular a presenza de restos de cera ou verniz mal aplicados.
Os restauradores consideran que é necesario estabilizar a capa pictórica orixinal, previa limpeza e eliminación dos repintes existentes. Logo reintegrarase cromaticamente a superficie con acuarelas ou pigmentos ao verniz. E aplicarase un verniz final co fin de protexer a capa pictórica.
O Consorcio restaura o retablo da igrexa de Santa Mariña de Berdía, que se atopa nun deficitario estado de conservación
11/11/2014 A Oficina Técnica do Consorcio de Santiago promove a restauración e conservación do retablo maior da igrexa de Santa Mariña de Berdía, localizada na parroquia de Berdía, a uns dez quilómetros ao norte da cidade. Os traballos, cuxo orzamento ascende a 19.178,50 euros, poderían estar rematados en tres meses. O restaurador responsable deste proxecto, Andrés Martínez Rey, manifesta que a intervención no retablo vai destinada a recuperar a súa estética orixinal e a garantir a súa conservación no tempo.
A igrexa de Santa Mariña de Berdía é de estilo Barroco e data de principios do século XVIII. Está construída en sillería de granito e foi concibida para ser visualizada de perfil, en contra da frontalidade; polo que na fachada apréciase un xogo de volumes moi propio da teatralidade barroca.O retablo maior, duns 3,5 metros de alto, está situado no muro da cabeceira da igrexa. Na parte superior central destaca a imaxe da patroa, Santa Mariña, acompañada por San Isidro Labrador á súa dereita e San Roque á esquerda. No corpo inferior sitúase no centro a imaxe de Santa María da Inmaculada, á súa dereita o Sagrado Corazón e á esquerda a Virxe do Carme. Estas dúas tallas non corresponden a este retablo, pola súa datación histórica e polas medidas das mesmas, moi superiores ao resto.
Os problemas de soporte
A arquitecta da Oficina Técnica do Consorcio de Santiago que coordina este proxecto é Idoia Camiruaga. Explica que "o retablo atópase nun deficitario estado de conservación, nun proceso de degradación activo".
"Presenta problemas de ancoraxe, con alteración de materia e perda de soporte en diversos puntos. Hai gretas e separación entre as pezas estruturais como consecuencia dos movementos naturais da madeira e a oxidación do soporte, por estar en contacto con cravos envellecidos", indica a arquitecta.
Ante esta situación, e tal como salientan os restauradores, "é importante estabilizar estruturalmente o retablo e consolidar o soporte, prevendo o posterior ataque de insectos xilófagos que o destrúen. No futuro cómpre manter estables as condicións ambientais de humidade e temperatura de cara a garantir un bo estado de conservación do conxunto".
Debido á existencia de perdas de soporte, contarase coa axuda dun carpinteiro que ensamble de novo as pezas e reintegre zonas localizadas mediante reposición de madeira nova, en particular de carballo ou de teca. "Primeiro desinsectarase a madeira do retablo e de cada unha das tallas de modo preventivo. E levarase a cabo unha limpeza superficial de po e sucidade. Logo eliminaranse todos os elementos inútiles que foron colocados en intervencións anteriores como o cableado da instalación eléctrica antiga, cravos e ancoraxes que xa non cumpren a súa función", explica o restaurador Andrés Martínez.
Recuperarase a policromía orixinal do conxunto
O retablo e as diferentes esculturas que o compoñen foron repintados en períodos diferentes e ocultan a capa de policromía e os dourados orixinais. Por outro lado, de xeito xeneralizado, hai acumulación de sucidade na superficie, que en casos concretos está adherida. Destaca en particular a presenza de restos de cera ou verniz mal aplicados.
Os restauradores consideran que é necesario estabilizar a capa pictórica orixinal, previa limpeza e eliminación dos repintes existentes. Logo reintegrarase cromaticamente a superficie con acuarelas ou pigmentos ao verniz. E aplicarase un verniz final co fin de protexer a capa pictórica.